Joe 2 | PesOV | STEP | در صهیونكَرِنّا بنوازید و در كوهمقدسمن صدا بلند كنید! تمامیساكنانزمینبلرزند زیرا روز خداوند میآید و نزدیكاست.

Joel 2

1 در صهیونكَرِنّا بنوازید و در كوهمقدسمن صدا بلند كنید! تمامیساكنانزمینبلرزند زیرا روز خداوند میآید و نزدیكاست.

2 روز تاریكیو ظلمتْ، روز ابرها و ظلمتِ غلیظمثلفجرِ منبسطبر كوهها! امّتیعظیمو قویكهمانند آناز ازلنبودهو بعد از اینتا سالها و دهرهایبسیار نخواهد بود.

3 پیشرویایشانآتشمیسوزاند و در عقبایشانشعلهملتهبمیگردد. پیشرویایشان، زمینمثلباغعدنو در عقبِ ایشان، بیابانِ بایر استو نیز از ایشاناحدیرهایینمییابد.

4 منظرِ ایشانمثلمنظرِ اسباناستو مانند اسبسوارانمیتازند.

5 مثلصدایارابهها بر قلهكوهها جستو خیز میكنند؛ مثلصدایشعلهآتشكهكاهرا میسوزاند؛ مانند امّتعظیمیكهبرایجنگصفبستهباشند.

6 از حضور ایشانقومها میلرزند. تمامیرویها رنگپریدهمیشود.

7 مثلجبّارانمیدوند، مثلمردانجنگیبر حصارها برمیآیند و هر كدامبهراهخود میآیند و طریقهایخود را تبدیلنمیكنند.

8 بر یكدیگر ازدحامنمیكنند، زیرا هركسبهراهخود میخرامد. از میانحربهها هجوممیآورند و صفهایخود را نمیشكنند.

9 بر شهر میجهند، بهرویحصارها میدوند، بهخانهها برمیآیند. مثلدزداناز پنجرهها داخلمیشوند.

10 از حضور ایشانزمینمتزلزلو آسمانها مرتعشمیشود؛ آفتابو ماهسیاهمیشوند و ستارگاننور خویشرا باز میدارند.

11 و خداوند آواز خود را پیشلشكر خویشبلند میكند، زیرا اردویاو بسیار عظیماستو آنكهسخنخود را بجا میآورد، قدیر است. زیرا روز خداوند عظیمو بینهایتمَهیباستو كیستكهطاقتآنرا داشتهباشد.

12 و لكنالا’نخداوند میگوید با تمامیدلو با روزهو گریهو ماتمبسویمنبازگشتنمایید.

13 و دلخود را چاككنید نهرختخویشرا، و بهیهوهخدایخود بازگشتنمایید زیرا كهاو رئوفو رحیماستو دیرخشمو كثیراحسانو از بلا پشیمانمیشود.

14 كِهمیداند كهشاید برگردد و پشیمانشود و در عقبخود بركتیواگذارد، یعنیهدیهآردیو هدیهریختنیبراییهوهخدایشما.

15 در صهیونكَرِنّا بنوازید و روزهرا تعیینكرده، محفلمقدّسرا ندا كنید.

16 قومرا جمعكنید، جماعترا تقدیسنمایید، پیرانو كودكانو شیرخوارگانرا فراهمآورید. داماد از حجرهخود و عروساز حجلهخویشبیرونآیند.

17 كاهنانیكهخدّامخداوند هستند در میانرواقو مذبحگریهكنند و بگویند: «ایخداوند بر قومخویششفقتفرما و میراثخویشرا بهعار مسپار، مبادا امّتها بر ایشانحكمرانینمایند. چرا در میانقومها بگویند كهخدایایشانكجا است؟»

18 پسخداوند برایزمینخود بهغیرتخواهد آمد و بر قومخویششفقتخواهد نمود.

19 و خداوند قومخود را اجابتنموده، خواهد گفت: «اینكمنگندمو شیرهو روغنرا برایشما میفرستمتا از آنها سیر شوید و شما را بار دیگر در میانامّتها عار نخواهمساخت.

20 و لشكر شمالیرا از شما دور كرده، بهزمینخشكویرانخواهمراند كهمقدّمهآنبر دریایشرقیو ساقهاشبر دریایغربیخواهد بود و بویبدشبلند خواهد شد و عفونتشبرخواهد آمد زیرا كارهایعظیمكردهاست.»

21 ایزمینمترس! وجد و شادیبنما زیرا یهوهكارهایعظیمكردهاست.

22 ایبهایمصحرا مترسید زیرا كهمرتعهایبیابانسبز شد و درختانْ میوهخود را آورد و انجیر و مَوْ قوّتخویشرا دادند.

23 ایپسرانصهیوندر یهوهخدایخویشوجد و شادینمایید، زیرا كهباراناولینرا بهاندازهاشبهشما دادهاستو باراناولو آخر را در وقتبرایشما بارانیدهاست.

24 پسخرمناز گندمپر خواهد شد و معصرهها از شیرهو روغنلبریز خواهد گردید.

25 و سالهاییرا كهملخو لَنْبهَ و سوسو سِنْ یعنیلشكر عظیممنكهبر شما فرستادهبودمخوردند بهشما ردّ خواهمنمود.

26 و غذایبسیار خورده، سیر خواهید شد و اسمیهوهخدایخود را كهبرایشما كارهایعجیبكردهاست، تسبیحخواهید خواند و قوممنتا بهابد خجلنخواهند شد.

27 و خواهید دانستكهمندر میاناسرائیلمیباشمو منیهوهخدایشما هستمو دیگرینیستو قوممنخجلنخواهند شد تا ابدالا’باد.

28 و بعد از آنروحخود را بر همهبشر خواهمریختو پسرانو دخترانشما نبوّتخواهند نمود و پیرانشما و جوانانشما رؤیاها خواهند دید.

29 و در آنایامروحخود را بر غلامانو كنیزاننیز خواهمریخت.

30 و آیاترا از خونو آتشو ستونهایدود در آسمانو زمینظاهر خواهمساخت.

31 آفتاببهتاریكیو ماهبهخونمبدّلخواهند شد، پیشاز ظهور یومعظیمو مهیبخداوند.

32 و واقعخواهد شد هر كهنامخداوند را بخواند نجاتیابد زیرا در كوهصهیونو در اورشلیم، چنانكهخداوند گفتهاست، بقیتیخواهد بود و در میانباقیماندگانآنانیكهخداوند ایشانرا خواندهاست.